Waarom Hond zoekt Huis zich inzet om honden uit Spanje te redden

Vaak krijgen wij als stichting de vraag 'waarom moeten jullie nu zo nodig honden uit Spanje hiernaartoe halen?' Hier in Nederland of België zitten de asielen immers ook overvol, is dan de motivatie. 'Die problemen moet je daar houden en daar oplossen'!

Het laatste delen wij zeker; de problemen moet je daar ter plaatse oplossen. En ja, ook hier in België en Nederland tref je dierenleed aan. Gelukkig echter hebben dieren hier rechten en gelukkig hebben wij hier een Dierenbescherming die onrechtmatigheden onderzoekt, aangifte van mishandeling kan doen waarna sancties mogelijk zijn en ook daadwerkelijk worden genomen door Justitie. We hebben zelfs geregistreerde asielen en dierenambulances. In de Zuid-Europese landen is meestal geen wetgeving op dit gebied. Daar waar deze wel is, wordt hij zelden tot nooit toegepast. Hoe zuidelijker je komt, des te meer dierenleed en misstanden je aantreft.

HzH heeft zelf geen asiel maar werkt wij samen met andere organisaties, kennels, opvangcentra en asielen in Zuid-Spanje. Spanje is een mooi land, maar helaas niet voor ieder levend wezen. Wist u dat dit één van de landen is waar honden misbruikt en gemarteld worden. Net als een Noord-Europese hond heeft ook een Spaanse hond gevoel. Ook een Spaanse hond kan lijden en vindt het net zomin leuk als bijvoorbeeld een Nederlandse hond om geschopt en geslagen te worden! Deze honden lijden dezelfde pijn als ons honden; ook zij vragen aandacht.

In de asielen hier gelden normen omtrent de hoeveelheid honden per oppervlakte. De honden krijgen hier dagelijks eten, medische verzorging als ze ziek zijn en sommigen gaan zelfs regelmatig wandelen. Uiteraard wordt ook hier wel eens een hond ge-euthanaseerd. Dit gebeurt alleen na deskundige en professionele overwegingen. Dit ligt in Spanje 'net even anders'. Daar zitten per asiel vaak tussen de 200 en 500 honden. Tientallen zitten samen in veel te kleine hokken, anderen lopen los in een omheind veld. Er is een schrijnend voedseltekort. Een deftig hok, een mand met een dekentje; daar kan een Spaanse hond misschien van dromen, het is niet de realiteit; zand of beton is alles wat er is. Zelfs beschutting tegen de felle zon of de vrieskou is er niet. In sommige asielen in het Noorden van Spanje vriezen de honden tijdens de winter gewoon dood. Er zijn geen verwarmde hokken, sterker nog: veelal hebben ze zelfs geen hok!

Over medische verzorging zullen we het maar niet hebben. Ten eerste duurt het meestal even voordat je wordt opgemerkt tussen je vele soortgenoten. Je past wel op om je zwakheid en ziekte te laten merken; immers hier geldt het recht van de sterkste. Alleen zij overleven als regel. Als de verzorger dan al ziekt dat je ziekt bent, moet er ook nog tijd en geld zijn om je te verzorgen! Zonder hulp van buitenlanders of uit het buitenland wordt het dus niks. Voorop gesteld dat je al in een asiel terecht komt.

Na het jachtseizoen (eind januari) worden vele honden op de meest afschuwelijke wijze afgemaakt. Ze worden levend verbranden, hun poten worden gebroken, ze worden verdronken of opgehangen. Als je mazzel hebt, hangen ze je hoog in de boom; dan is het snel voorbij. Een minder-succesvolle jachthond echter wordt zo opgehangen dat zijn pootjes de grond net raken. Stel je eens voor wat voor een dood dat is ..... Dit is een willekeurig opsomming van enkele 'normale manieren' om je in Spanje van je hond te ontdoen.

Sommige honden hebben geluk en worden gewoon gedumpt. Uiteraard sterven velen door ontbering langs de weg. Een deel levenden komen in de perrera terecht: dodingsstations waar ze na 7 à 10 dagen afgemaakt worden; vergast of 'ingeslapen' en half-dood begraven! Deze perrera's zijn een echte hel voor honden.

Onze vrijwilligers in Spanje worden dagelijks geconfronteerd met gruwelijke dingen: Pointers, Podenco's, Galgo's worden massaal in een klein hok gestopt, uitgehongerd en dan losgelaten om te jagen. Presteren ze goed, worden de teefjes eerst gebruikt voor massale kweek en daarna opgehangen aan een boom om een snelle dood te sterven. Presteren ze minder goed dan worden ze opgehangen of levend in brand gestoken tijdens het feest van de jacht.

Rottweilers en Herdershonden zijn het trieste lot beschoren om op het erf of het terrein hun hele leven aan een ketting vastgebonden te zitten. Pitbull-achtigen worden massaal gebruikt voor de fok (voornamelijk door Gitanos/zigeuners) die met hen zware hondengevechten doen. Wat ook leuk is (volgens de Gitanos), is deze vechthonden een asiel in jagen om ze 'scherp te houden' voor het echte gevecht. Naast grote honden voor de echte macho, zijn er ook kleinere gezelschapshondjes en pups. Deze worden gekocht voor de Spaanse kindertjes om mee te spelen. Ook kleine hondjes worden groot, en als het nieuwe er af is, moeten ze maar naar het asiel, of je stopt ze gewoon in een plastiek zak en dumpt ze in de vuilnis.

Gelukkig zijn er ook asielen die hun uiterste best doen om honden te redden en te herplaatsen. De medewerkers van deze opvangcentra of asielen (meestal vrijwilligers) halen ook honden op uit de Perreras (dodingsstaion) zodat ook deze honden kunnen overleven. De mensen waarmee wij samenwerken in Spanje doen hun uiterste best, maar de omstandigheden zijn veelal slecht; weinig geld, weinig voer, veel honden, veel medische zorg nodig met hoge kosten, veel ellende. En niet te vergeten: continu de dreiging van inslapingen. Ondanks dat houden de vrijwilligers in Spanje vol, maar vraag niet hoe of wat hen dit kost; mentaal, fysiek en in Euri!

Daarom, daarom halen wij honden uit Spanje Nederland, en daar naartoe waar ze maar welkom zijn! Uiteraard voeren wij ook strijd tegen de misstanden en voor wet- en regelgeving op het gebied van dierenmishandeling en -leed. Echter, dat is een lange weg te gaan. Zolang dit nog niet geregeld is, blijven wij ons twee-sporenbeleid voeren: het fosteren van buitenlandse honden om hen een nieuwe warme en veilige mand te bezorgen, naast het strijden voor goede regelgeving in Spanje zelf!